Εκεί που βρίσκεται η πραγματική ευτυχία
Μια φορά κι έναν καιρό έφτασε πάνω σε ένα μανιτάρι μια πολύ χαρούμενη είδηση. Ξέρετε... στα μανιτάρια κατοικούν πολλά πλάσματα, είναι όμως τόσο μικρά που δεν έχουν καμία επαφή με το δικό μας κόσμο. Βλέπετε ξεκίνησαν να κάνουν μία προσπάθεια να ρθουν σε επαφή με το δικό μας κόσμο όμως κατάλαβαν ότι γρήγορα θα τους πατούσαμε ή θα καθόμασταν πάνω τους ή θα ξεφυσούσαμε πάνω τους και θα τα αναγκάζαμε έτσι να ταξιδέψουν χιλιόμετρα αθελά τους. Περίμεναν λοιπόν τη στιγμή που θα μπορούσαν να μπουν στη ζωή αυτών των γιγάντων και να καταλάβουν πώς ζούνε. Αυτά τα μικρά πλασματάκια παρατηρούσαν την ύπαρξή μας όπως και εμείς παρατηρούμε τα άστρα, όμως σαν αυτά και εμείς δεν είμαστε αρκετά μεγάλοι για να συμμετέχουμε στον τρόπο ζωής των αστεριών. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να ακολουθήσουμε τον ήλιο στο βασίλειό του, παρά μόνο τον βλέπουμε να χάνεται στη δύση. Κάτι τα μικρά αυτά πλασματάκια δεν μπορούν να μας πιάσουν το χέρι και να χορέψουν μαζί μας σε ένα ξέφρενο χορό. Και αυτά και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε, να παρακολουθούμε και να περιμένουμε.