ΕΣΥ ΑΓΑΠΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ; ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ...

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα υπήρχε μία πριγκίπισσα η οποία ήθελε να είναι πάντα παρα πολύ όμορφη. Γι αυτό το λόγο κρατούσε πάντα μαζί της ένα μεταγιόν το οποίο είχε τη δυνατότητα να την κάνει πάντα πολύ όμορφη. Μια μέρα ενώ περπατούσε στον κήπο του παλατιού της κοίταξε μέσα στο συντριβάνι και άκουσε μία φωνή να την καλή να μπει μέσα: << Πέσε μέσα στο νερό και θα σε κάνω πιο όμορφη απ ότι είσαι >>.
Η πριγκήπισα τρόμαξε και έτρεξε αμέσως στο δωμάτιό της. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί, δεν μπορούσε να ξεχάσει τη φωνή που της έλεγε ότι αν έμπαινε μέσα στο νερό του σιντριβανιού θα την έκανε πιο όμορφη. Ήθελε πάρα πολύ να γίνει πιο όμορφη απ ότι ήταν, αλλά φοβόταν τόσο πολύ που της ήταν αδύνατο να βάλει ακόμα και το δάχτυλό της μέσα στο νερό του σιντριβανιού Άλλωστε υπενθύμιζε στον εαυτό της ότι ήταν πολύ πιο όμορφη από όλες τις κοπέλες του βασιλείου και δεν είχε ανάγκη να είναι πιο όμορφη. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή μέσα στο δωμάτιό της που της έλεγε: << Τί και αν είσαι πιο όμορφη από τις άλλες κοπέλες, δε θες να ΄νιώσεις ότι είσαι η ομορφότερη, δε θες να έχεις την απόλυτη ομορφιά; >>. Η μικρή πριγκίπισσα κατατρόμαξε έτρεξε τρομαγμένη έξω από το δωμάτιό της, κατέβηκε τις γυριστές σκάλες του παλατιού και κοντοστάθηκε μπροστά στον μεγάλο καθρέφτη της μεγάλης τραπεζαρίας. Κοίταξε βαθιά μέσα στον καθρέφτη και συνάντησε τον εαυτό της να βρίσκετε μέσα σε αυτόν, αιχμαλωτισμένος, αδύναμος, δυστυχισμένος Τότε θέλησε να τον ελευθερώσει, θα μπορούσε να το κάνει αν τον έσπαγε, όμως ένιωσε πως αν και αυτό ήταν το σωστό ωστόσο αυτή δεν ήθελε να κάνει το σωστό, αλλά ήθελε να γίνει ακόμα πιο όμορφη και να αιχμαλωτιστεί ακόμα περισσότερο μέσα στον καθρέφτη Ήξερε πως ήταν πολύ εύκολο να κάνει το σωστό, αλλά δεν ήθελε. Αυτό και μόνο το έκανε πολύ δύσκολο. Έτρεξε πάλι και αυτή τη φορά βούτηξε μέσα στο συντριβάνι με όλη της τη δύναμη θέλωντας να τονίσει με αυτόν τον τρόπο ότι αν και ήταν λάθος αυτό που έκανε ωστόσο αυτή ήταν η επιλογή της. Μέσα στο συντριβάνι ένιωσε να αιχμαλωτίζεται όλο και περισσότερο αλλά δεν ήθελε να σταματήσει. Καταλάβενε πως αυτό που έκανε ήταν λάθος, αλλά δεν μπορούσε να κάνει μια κίνηση και να βγει έξω. Σιγά, σιγά έφτασε στον πάτο του σιντριβανιού και η αντανάκλασή της έμεινε βαθιά αιχμάλωτη στο βάθος του καθρέφτη στο μεγάλο δωμάτιο του παλατιού. Όταν ακούμπησε στον πάτο του συντριβανιού συνειδητοποίησε ότι τώρα πράγματι ήταν πολύ δύσκολο να ανέβει και πάλι και να βγει. Το είδωλο στον καθρέφτη την αντικατέστησε, και κανείς δεν κατάλαβε ότι έλειπε η πραγματική πριγκίπισσα και ότι αυτό ήταν απλά το είδωλο της πριγκίπισσας Ήταν σαν να ζούσε μαζί τους, έτρωγε στο βασιλικό τραπέζι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν στον πάτο του σιντριβανιού Έμεινε πολλές μέρες εκεί και γινόταν όλο και πιο όμορφη όπως της είχε υποσχεθεί η φωνή, όμως παράλληλα γινόταν όλο και πιο άρρωστη Σε λίγες μέρες θα πέθαινε αν δεν εμφανιζόταν ο Τζόναθαν.
Ο Τζόναθαν ήταν ένα ευγενικό βασιλόπουλο την έσωσε και ζήσαν ευτυχισμένοι. Πώς την έσωσε; την τράβηξε μέσα από το πάτο του συντριβανιού. Η βασιλοπούλα ήταν τόσο πολύ ντροπιασμένη που μόλις την έβγαζε έξω το βασιλόπουλα, αυτή ξαναβουτούσε μέσα. Αυτό γινόταν μέχρι που κάποια στιγμή καθώς την τράβηξε έξω είδε τον ήλιο και θυμήθηκε πως είναι να ζεις στον ήλιο στους ανθρώπους.