ΕΣΥ ΑΓΑΠΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ; ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ...

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα όμορφο χωριό ζούσε ένα ράφτης με τη γυναίκα του και τον τεμπέλη γιο του. Ο γιος του ράφτη ήταν ένα πολύ έξυπνο παιδί, αλλά δεν έθελε να πάει στο σχολείο και κάθε φορά που ο πατέρας του τον έστελνε για να πάει αυτός πάντα επέστρεφε έχοντας βρει μια καλή δικαιολογία. Έλεγε στον πατέρα του:

<<Πατέρα μου εκεί που περπατούσα για να πάω σχολείο ξέρεις ποιος εμφανίστηκε μπροστά μου? Εμφανίστηκε μπροστά μου ο μάγος της πόλης και μου είπε να μη πάω σχολείο γιατί αν πάω θα καταποιο κάποια μέρα το μελάνι και θα πεθάνω. Καλά δεν έκανα πατέρα μου που δε πήγα;>> Ο ράφτης έβλεπε την τεμπελιά του γιου του και δεν του απαντούσε, αλλά στενοχωριόταν πολύ. Αμέτρητες φορές τον έστελνε να πάει σχολείο και αυτό άλλες τόσες φορές επέστρεφε και έλεγε ψέματα πως συναντούσε το μάγο του δάσους και άλλα παρόμοια.

Κάποια μέρα στο ραφτάδικο εμφανίστηκε ένας αξιωματικός του στρατού του βασιλιά για να διορθώσει τη κάπα του, η οποία είχε σκιστεί. Ο ράφτης δέχτηκε με πολύ χαρά να διορθώσει την κάπα του. Ο άντρας κάθισε σε ένα σκαμνί και περίμενε το ράφτη να τελειώσει τη δουλειά του. Έτσι ενώ περιμένανε ο ράφτης του διηγήθηκε όσα τραβούσε εξαιτίας της τεμπελιάς του γιου του και ότι στενοχωριόταν που θα έμενε αγράμματος εξαιτίας της ξεροκεφαλιάς του. Τότε ο ξένος τον καθησύχασε και του πρότεινε να καταστρώσουν ένα σχέδιο για να του αλλάξουν την απαράδεκτη συμπεριφορά του.

Έτσι κι έγινε. Πρωί, πρωί ο ράφτης ξύπνησε το γιο του και του έδωσε ότι χρειάζονταν για να πάει σχολείο. << Μα πατέρα >> είπε << δε θυμάσαι τι μου είπε ο μάγος; >>. <<Εντάξει πήγαινε εσυ και αν τον ξανασυνατήσεις γυρίζεις πίσω.>>

Ο γιος του ράφτη ξεκίνησε δήθεν με όρεξη όπως και τις υπόλοιπες φορές, αλλά στα μέσα της διαδρομής, μέσα στο δάσος, κάθισε σε ένα κούτσουρο και άρχισε να σκέφτεται μια καλή δικαιολογία. Τότε ξαφνικά μέσα από κάτι θάμνους πετάγεται ο ξένος, που είχε γνωριστεί με το ράφτη, μεταμφιεσμένος σε μάγο. << Γεια σου μικρέ >> είπε <<είμαι ο μάγος της πόλης και έχω οργηστεί πολύ μαζί σου γιατί λες συκοφαντίες για εμένα >>. <<Και τί θα μου κάνεις;>> ρώτησε τρομαγμένος ο γιος του ράφτη. << Θα σου δώσω αυτό το μικρό κουτί, αν δεν πας στο σχολείο τότε τα φίδια που έχει μέσα θα ανοίξουν μόνα τους το κουτί και θα σε φάνε, ενώ αν πηγαίνεις σχολείο και είσαι επιμελής μαθητής μετά από 2ο χρόνια θα μπορείς να ανοίξεις το κουτί και τότε θα υπάρχει μέσα ένα διαμάντι.>>

Ο γιος του ράφτη έφυγε κατ ενθουσιασμένος και έτρεξε να πάει σχολείο αμέσως. Όταν γύρισε στο σπίτι αφηγήθηκε όλη την ιστορία στον πατέρα του, ενώ αυτός χαιρόταν που τελικά είχε πετύχει το σχέδιό τους. Τα χρόνια κυλούσαν και ο γιος του ράφτη λάτρεψε το σχολείο και τη μόρφωση και έγινε ένα πολύ μορφωμένος και έξυπνος άνθρωπος. Όταν πέρασαν τα 20 χρόνια άνοιξε το κουτάκι και αντί για διαμάντι βρήκε μέσα ένα σημείωμα που έλεγε. <<Η μόρφωση παιδί μου αξίζει πολύ περισσότερο από ένα απλό διαμάντι>>. Ο γιος του ράφτη κατάλαβε τότε το έξυπνο σχέδιο του πατέρα του και έτρεξε να τον αγκαλιάσει.